~~Unutolmayman~~ Men u bilan MailAgentda tanishgandim. Unga birinch bor avtorizatsiya yuborganimda meni qabul qilmagandi. Negadir men unga yana yubordim. U esa "tinchlikmi” deya yozdi men salom deb gap boshladim. Negadir u bn suhbat qurishni hohladim. Biz uzoq gaplashdik yaqinroq tanishganimizdan keyin u meni dobavit dildi. Negadir nem faqat u qiz bn gaplashgim kelar uni mehribonchiliklari meni tabora uziga bog`lab olardi. Faqat agentga kirganimda u bo`sagina kirardim bo`lmasa tezda qaytib chiqdib ketardim. Ha men unga shunchalar bog`lanib qoldimki uzim ham bu ahvolimdan hayron edim. Men undan telefon numerini soradim u esa o`ylanibgina oxiri no`merini berdim. Shundan keyin biz juda uzoq suhbatlashardi….. bir kuni uni uchrashuvga taklif qildim u esa hali ertamasmi dedi men uni rasmlarini juda ko`p bora ko`rgan busamda lekin uzini ko`rgim keganini tushutirdim. Uni qoyarga qoymay uchrashuvga chiqishiga ko`ndirdim. Men istirohat bog`ida qo`limda gullar bn uni kutardim… u esa sabrsiz yuragimni yanada kuttiradi…. Mana men orzu qilib kutgan damlar u oxista qadamlar bn men tomonga kelardi. Biz uzoq vaqt sayr qildik. Men o`sha damda faqatgina bir narsa haqida o`ylardim ha "biz bir birimiz un yaralganmiz” deya. Shudan so`ng biz ko`p uchrashdik men uni deyarli har kuni darsdan keyin uyiga kuzatib qoyardim….. bir kuni uni uchrashuvga taklif qilib uni sevishimni aytdim… u esa uyalganidan yerga tikilib qoldi. Men yana so`zimni davom ettirdim uni ham menda ko`ngli borligini bilardim lekin baribir u menga sevgi izhor qilmadi. Men uni uyiga kuzatib qoydimda qaytib ketadiganimda ertaga javobingni kutaman deb qo`shimcha qildim. Men ertangi kunni orzu qilib kutardim… va nihoyat tong otti men unga telefon qildim negadir telefon o`chirilgan edi men havotirda qolib tezda uni uyi tomon yo`l oldim. Yo`lda unga telefon qilar ekanman yanada xavotirim ortdardi…… men uni uyiga yaqinlashganimda singlisi maktabga yo`l olgan ekan men undan opasini so`radim u esa menga bir maktub berdida yo`lini davom etti meni hayolim maktubda bo`lganligi sabab undan hech nima to`xtatmadim. Maktubni o`qir ekanman beniyoya tabassum qildimda xursand bo`lib uyimga qaytdim ishlarim bn shug`ulandim men o`zimda yo`q xursand edim. Ha maktubda men kutgan so`zlar yozilgan edi…. U vaqtinchalik telefon ishlatolmasligini qo`shimcha qilgan bo`lsada men kutishga qaror qildim. Shundan so`ng biz kam uchrashdik u menga turli bohonalar qiladigan bo`lib qoldi. Bir kuni uni uchrashuvga taklif qildimda sababini so`radim u esa ko`zida yosh bilan meni judayam qattiq sevishini aytardi. Men sizni sevaman deya takror takror aytardi men bu holatdan hayron edim……. Oxiri u meni umrim oz qolgan deya tinimsiz yig`lardi. Men bu so`zni eshitib o`zimni yo`qotib qoydim…… uni bag`rimga bosib hammasi yaxshi bo`ladi deb dalda erishimga qaramasdan u baribir yig`lardi… odam o`zini umri oz qolganini bilishi naqadar azob ekanini bilardim… u uzini majburlabgina tabassum qlib "meni tashlab ketmaysiza”deya ko`zimga tikilib turardi. Men uni yana bag`rimga bosib man san bilan birgaman deya dalda bo`ldim………. Ertasiga bizlar ko`p kasalxonalarga bordik….. lekin foydasi bo`lmasligini takidlashardi men esa o`zimga kelolmasdim… uzog`i bilan 3 oy yashashini aytishdi. Men vrachni oldidan kulib chiqdimda uni ergalabdina "ehhhhhh san Mandan qutilmoqchimiding hali ko`p yasharkansan deya kuldim” u esa so`zimga ishondimi yoki atatinmi meni shunchalik quchoqladiki… Men ko`zimdagi yoshni unga bildirmaslik un uni qoyib yubormadim… shundan keyin u bn har kuni uchrashardik. Men uni yo`qotishni hohlamasdim uni yonida kulib tursamda unga ichimni alam yemiradiganini sezdirmasdim…… kunlar o`tishi bn uni xar daqiqada yo`qotib qoshishimni o`ylab kechalari uxlolmay chiqardim… bir kuni negadir ko`nglim g`ash bo`lib unga telefon qildimda uni uchrashuvga taklif qildim… biz uziq vaqt suhbat qilardik… men uni uyiga kuzatib qoydimda negadir ketgim kelmadi. U esa nima siz meni uyimga qorovullik qilasizmi deya xazillashardi. Men ortimga qaytar ekanman negadir ko`zimga yosh keldi… ertasiga ungatel qildim telefon o`chirilgan men qo`rqib uni uyiga bordim… ne ko`z bn ko`ramayki uyini oldida odamlar to`plangan tumonat odam. Men hech nimaga qaramasdan uni uyiga yugirib kirdim… qaniydi bu ahvolni ko`rmasam men jondan sevgan qizim jonsiz ahvolda yotardi… uni uyidagilar ham meni taniganliklari sabab uni yonida bir oz qolishimga qarshilik qilishmadi… men tinimsiz yi`lardim… kimdir yelkamga oxista tutib sizni dadam chaqirayaptilar dedi. Qarasam qizni akasi ekan… ko`zimdagi yozni berkitib.. qizimni dadasini oldiga kirdim. "o`g`lim qizimni qanchalar sevganizni bilaman…. Deb gap boshladilar va chopon bn belbog` berib boring o`g`lim qizimni oxirgi manzilga kuzatib qoying” deya ko`zlarida yosh bilan meni oldilaridan chiqarib yubordilar. Shundan keyin kunlarim mazmunsiz o`tadigan bo`ldi. Bir ikki oy ishga chiqmadim. Juda ham kam gap bo`lib qolgandim…. Men u qizni hech qachon unutmayman. Sizlardan iltimosim sevgan odamlaringni qadriga yetiylar.[size=17]U vaqtinchalik telefon ishlatolmasligini qo`shimcha qilgan bo`lsada men kutishga qaror qildim. Shundan so`ng biz kam uchrashdik u menga turli bohonalar qiladigan bo`lib qoldi. Bir kuni uni uchrashuvga taklif qildimda sababini so`radim u esa ko`zida yosh bilan meni judayam qattiq sevishini aytardi. Men sizni sevaman deya takror takror aytardi men bu holatdan hayron edim……. Oxiri u meni umrim oz qolgan deya tinimsiz yig`lardi. Men bu so`zni eshitib o`zimni yo`qotib qoydim…… uni bag`rimga bosib hammasi yaxshi bo`ladi deb dalda erishimga qaramasdan u baribir yig`lardi… odam o`zini umri oz qolganini bilishi naqadar azob ekanini bilardim… u uzini majburlabgina tabassum qlib "meni tashlab ketmaysiza”deya ko`zimga tikilib turardi. Men uni yana bag`rimga bosib man san bilan birgaman deya dalda bo`ldim………. Ertasiga bizlar ko`p kasalxonalarga bordik….. lekin foydasi bo`lmasligini takidlashardi men esa o`zimga kelolmasdim… uzog`i bilan 3 oy yashashini aytishdi. Men vrachni oldidan kulib chiqdimda uni ergalabdina "ehhhhhh san Mandan qutilmoqchimiding hali ko`p yasharkansan deya kuldim” u esa so`zimga ishondimi yoki atatinmi meni shunchalik quchoqladiki… Men ko`zimdagi yoshni unga bildirmaslik un uni qoyib yubormadim… shundan keyin u bn har kuni uchrashardik. Men uni yo`qotishni hohlamasdim uni yonida kulib tursamda unga ichimni alam yemiradiganini sezdirmasdim…… kunlar o`tishi bn uni xar daqiqada yo`qotib qoshishimni o`ylab kechalari uxlolmay chiqardim… bir kuni negadir ko`nglim g`ash bo`lib unga telefon qildimda uni uchrashuvga taklif qildim… biz uziq vaqt suhbat qilardik… men uni uyiga kuzatib qoydimda negadir ketgim kelmadi. U esa nima siz meni uyimga qorovullik qilasizmi deya xazillashardi. Men ortimga qaytar ekanman negadir ko`zimga yosh keldi… ertasiga ungatel qildim telefon o`chirilgan men qo`rqib uni uyiga bordim… ne ko`z bn ko`ramayki uyini oldida odamlar to`plangan tumonat odam. Men hech nimaga qaramasdan uni uyiga yugirib kirdim… qaniydi bu ahvolni ko`rmasam men jondan sevgan qizim jonsiz ahvolda yotardi… uni uyidagilar ham meni taniganliklari sabab uni yonida bir oz qolishimga qarshilik qilishmadi… men tinimsiz yi`lardim… kimdir yelkamga oxista tutib sizni dadam chaqirayaptilar dedi. Qarasam qizni akasi ekan… ko`zimdagi yozni berkitib.. qizimni dadasini oldiga kirdim. "o`g`lim qizimni qanchalar sevganizni bilaman…. Deb gap boshladilar va chopon bn belbog` berib boring o`g`lim qizimni oxirgi manzilga kuzatib qoying” deya ko`zlarida yosh bilan meni oldilaridan chiqarib yubordilar. Shundan keyin kunlarim mazmunsiz o`tadigan bo`ldi. Bir ikki oy ishga chiqmadim. Juda ham kam gap bo`lib qolgandim…. Men u qizni hech qachon unutmayman. Sizlardan iltimosim sevgan odamlaringni qadriga yetiylar.
8 SENTIYABR KUNI 16.30 DA SAYRAM
KISHLOGIDA,VILOYAT UZBEK DRAMA TEATIRIDA
DAHO GRUHINING YAKKAHON KANSERTI!!!!
